Oσα eζησα στο Coachella

By Debbie - 12:08 PM

Coachella Festival! Ένα όνειρο που έμελλε να πραγματοποιηθεί (μετά από ένα χρόνο προετοιμασίας και οργάνωσης) φέτος! Δεν έχουν άδικο που λένε ότι είναι το καλύτερο φεστιβάλ του κόσμου, ότι μαζεύει τα μεγαλύτερα ονόματα της τρέχουσας περιόδου, ότι έχει την καλύτερη οργάνωση, τον ομορφότερο κόσμο και το πιο εντυπωσιακό σκηνικό. Όλα ξεκίνησαν περίπου ένα χρόνο πριν, τον Μάιο του 2013 όταν έτοιμοι να κλείσουμε εισιτήρια για Λονδίνο για να παρακολουθήσουμε το Glastonbury, και ενώ υπολογίζαμε τα χρήματα, μόνο οι πτήσεις μας έβγαιναν 500 ευρώ το άτομο!! Και τότε έπεσε η ιδέα «Μα με τα ίδια λεφτά πάμε Coachella!» μμμ.. όχι ακριβώς. Αλλά η ιδέα είχε πέσει. Το Glastonbury έφαγε άκυρο και ξεκίνησε η προετοιμασία για το Coachella!!

Ένα χρόνο μετά, βρισκόμασταν με το νοικιασμένο SUV μας, τη σκηνή μας και τα Coachella βραχιολάκια μας στην έρημο του Indio. Τα πράγματα από εκεί και πέρα ήταν ξεκάθαρα. Η οργάνωση άρτια. Καθώς οι ταμπέλες μας οδηγούσαν στο Empire Polo Club, εμείς που σχεδόν δεν το πιστεύαμε ότι θα παρακολουθούσαμε το φεστιβάλ των ονείρων μας, αντικρίσαμε πολλούς απελπισμένους να αγοράζουν όσο-όσο εισιτήρια εισόδου λίγες ώρες πριν από την έναρξη του φεστιβάλ, σε όλο το μήκος του δρόμου. Νιώσαμε τυχεροί καθώς τα εισιτήρια φέτος έσπασαν ρεκόρ χρόνου μέχρι να εξαντληθούν.

Πληρώνουν όσο-όσο για το μαγικό βραχιολάκι

Η είσοδός μας στο χώρο του κάμπινγκ (είχαμε αγοράσει εισιτήριο car camping, δηλαδή θα κατασκηνώναμε σε ένα χώρο δίπλα από το αυτοκίνητο μας) συνοδεύτηκε από εξονυχιστικό έλεγχο. Τρεις σεκιουριτάδες μας άνοιξαν τις βαλίτσες μία-μία για να δουν αν έχουμε κάτι απαγορευμένο μαζί μας. Πιάνοντας την κουβέντα απόρησαν πως ήρθαμε από τόσο μακριά. Έπειτα μας καθοδήγησαν στο χώρο του κάμπινγκ και μας έδειξαν το σημείο όπου θα στήναμε τη σκηνή μας και θα γινόταν το σπίτι μας για τρεις μέρες. Αφού στήσαμε κάτω από τον καυτό ήλιο της ερήμου, γνωρίσαμε τους γείτονές μας (αμερικάνοι δημοσιογράφοι αριστερά, spring breakers δεξιά, fashion bloggers λίγο πιο πέρα) και αποφασίσαμε να περιπλανηθούμε στο χώρο του κάμπινγκ. Ο κόσμος πολύς, και ο χώρος τεράστιος. Μέσα σε αυτό τον χώρο λοιπόν, υπήρχαν διάφορες σκηνές με ατραξιόν όπως μία σκηνή με vintage ρούχα, μία σκηνή με χώρο για φόρτιση κινητών και wi-fi, μία τεράστια σκηνή το “Coachella Valley Art Scene”, όπου διάφοροι καλλιτέχνες μας μάθαιναν την τέχνη τους (όπως για παράδειγμα αυτοσχέδια μουσικά όργανα, φωτογραφίες πάνω σε ξύλο, θήκες κινητών και άλλα ωραία) και καντίνες για φαγητό, καφέ και ροφήματα. Φυσικά υπήρχαν και οι τουαλέτες (χημικές αλλά καθαριζόντουσαν συνεχώς) και κοντέινερ με ντουζιέρες (οι ουρές βέβαια τεράστιες).

Ο κόσμος στο χώρο του κάμπινγκ φοβερός – η εμπειρία δεν είναι μόνο τα συγκροτήματα αλλά όλη η κατάσταση που επικρατεί στο χώρο κατασκήνωσης –, η γνωριμία με ενδιαφέροντες ή μη τύπους, με αγόρια και κορίτσια που φλερτάρουν, που πίνουν, που διοργανώνουν μικρά και μεγάλα πάρτυ. Άτομα που διέσχισαν όλη την Αμερική με ζωγραφισμένο αυτοκίνητο για τον μεγάλο διαγωνισμό της Carpoolchella (ευ όρου ζωής VIP εισιτήρια για το φεστιβάλ δεν είναι και λίγο..), άτομα που μετέφεραν τον καναπέ (!) τους για να εισάγουν τον όρο Couchella, άτομα που μετέφεραν ολόκληρο το ηχοσύστημά τους για να μετατρέψουν το κάμπινγκ σε ένα ασταμάτητο πάρτυ και άλλα πολλά…

Carpoolchella -ella -ella

Νικητής διαγωνισμού γρηγορότερου πότη

Καλλιτεχνικός οργασμός στο Coachella Valley Art Scene

Ένα από τα πολλά workshops στο Coachella Valley Art Scene

Ο χάρτης του κατασκηνωτικού χώρου

Art installations και φοίνικες

Κατά τις 12 το μεσημέρι ξεκινούσαν οι εμφανίσεις των καλλιτεχνών. Για να μπούμε στο χώρο του φεστιβάλ ο οποίος βρισκόταν σε απόσταση 15 λεπτών από τη σκηνή μας, περνάγαμε κάθε φορά από έλεγχο. Μόλις τελειώνεις με την ουρά και τον έλεγχο της εισόδου, μπαίνεις στο χώρο του φεστιβάλ!

Αριστερά υψώνεται η πολυφωτογραφημένη ρόδα - σήμα κατατεθέν του φεστιβάλ η οποία φαίνεται και από το χώρο του κάμπινγκ. Συναντάς την κεντρική σκηνή Coachella Stage και λίγο πιο μέσα τo Outdoor Theatre. Οι υπόλοιπες μουσικές σκηνές είναι οι Gobi, Mojave και Sahara, οι τρεις έρημοι στη σειρά, οι οποίες είναι τεράστιες σκεπασμένες σκηνές, που συνήθως φιλοξενούν μικρότερα ονόματα, ενώ η τελευταία σκηνή, η Yuma είναι εντελώς κλειστή, ένας τεράστιος χώρος με ξύλινο πάτωμα (πολύ aircondition) και ντισκομπάλες στην οροφή. Ναι, είναι αποκλειστικά για dance dj sets και χορό.

Πέρα από τις 6 μουσικές σκηνές υπάρχουν και διάφορες άλλες με σπόνσορες (Samsung, Spotify, Heineken, Η&Μ,, Sephora, Fruttare κλπ.) όπου προσφέρονται δωράκια, wifi και καλός κλιματισμός.

Η θέα που απολαμβάναμε από τη σκηνή μας

Οι φοίνικες δεσπόζουν γύρω από τον συναυλιακό χώρο και είναι σαν να οριοθετούν την περιοχή. Φέτος υπήρχε ένας τεράστιος αστροναύτης που κινιόνταν σε όλο το χώρο και κατέγραφε στιγμές από το φεστιβάλ, με κάμερες και ηχεία δίπλα από το κεφάλι του ενώ το βράδυ το κράνος του γινόταν οθόνη που τις προέβαλλε.

Η μασκότ του φετινού Coachella

Η οργάνωση και μέσα είναι άρτια και φυσικά δε λείπουν οι κανόνες. Αλκοόλ επιτρέπεται μόνο στους οριοθετημένους χώρους του φεστιβάλ και κανείς δεν επιτρέπεται να βγει από αυτούς με αλκοόλ στο χέρι (υπάρχει σεκιούριτι). Γενικά ο φεστιβαλικός χώρος είναι ότι πιο εξωτικό για έναν Έλληνα (και από θέμα κανόνων). Κάτω υπάρχει γρασίδι, γύρω γύρω φοίνικες στους οποίους ο κόσμος λιάζεται για να συνέλθει από το δυνατό μεσημεριανό ήλιο. Καντίνες με εξωτικούς χυμούς φρούτων, φέτες καρπούζι, καρύδες και φυσικά διαφόρων ειδών φαγητό (μεταξύ των οποίων και Greek Gyros – όχι, δε φάγαμε!).

Παντού υπάρχει ένας Έλληνας!

Επιπλέον, μπορεί να μην σε αφήνουν να περάσεις μέσα στο χώρο οτιδήποτε υγρό, αλλά μπορείς να κρατήσεις το άδειο μπουκαλάκι σου και να το γεμίσεις από τα water refill stations, τα οποία υπάρχουν στο χώρο, αν και με τόσο κόσμο και με τόση ζέστη σχηματίζονται τεράστιες ουρές.

Ο κόσμος βέβαια είναι φανταστικός και πανέμορφος. Υπάρχει αυτό το χίπικο στην ατμόσφαιρα: κοπέλες με λουλούδια στα μαλλιά, φουστάνια, καπέλα, όμορφα κορίτσια με μαγιώ, παρέες ντυμένες θεματικά. Γενικά μία ατμόσφαιρα παρεϊστικη, φεστιβαλική και καθόλου κάφρικη. Δεν είδαμε ούτε ένα άσχημο σκηνικό που να μας χάλασε. Πολύ body και face painting, πολύχρωμα μαλλιά, πολύχρωμα ρούχα.. Ledakia πάνω στο σώμα, στα ρούχα, στα χέρια.

Όμορφα κορίτσια με λουλούδια στα μαλλιά

Πηγαίνοντας προς το συναυλιακό χώρο

Ο φεστιβαλικός χώρος είναι τεράστιος, υπολογίζεται ότι φέτος παρακολούθησαν το φεστιβάλ 90.000 άτομα, και πάλι σε κάποιες στιγμές νιώθεις το συνωστισμό. Τα lives ξεκινάνε από το μεσημέρι αλλά λιώνεις στον ήλιο και αν δεν έχεις καπέλο-αντιηλιακό την ηλίαση την έχεις στο τσεπάκι. Γι’ αυτό όμως υπάρχουν και οι φοίνικες ή οι σκηνές που προσφέρουν κρύο νερό και δυνατό aircondition ενώ παντού υπάρχει το σύνθημα “Remember to hydrate". Οι performances των καλλιτεχνών είναι αυστηρά προδιαγεγραμμένες, οπότε όλα ξεκινάνε και τελειώνουν στην ώρα τους ακριβώς. Ευτυχώς οι σκηνές είναι σε απόσταση 5 λεπτών ή και λιγότερο μεταξύ τους οπότε μπορείς να πεταχτείς (ή να τρέξεις) από τη μια σκηνή στην άλλη όταν οι καλλιτέχνες παίζουν την ίδια ώρα.

Στο χώρο υπάρχουν διάφορα installations πέρα από τον τεράστιο κινούμενο αστροναύτη: Αλυσίδες μπαλονιών που πετούσαν στον ουρανό, ένα τεράστιο ρομπότ με λουλούδι στο χέρι του Christian Row, ένα τεράστιο καλειδοσκόπιο το Chryochrome, το The Do-Lab, την τεράστια λουλουδένια κάμπια, το Reflection Field, το #lightweaver.

Coachella Art Installation: 2Squared

The Do Lab

Anyone dizzy? Chryochrome Kaleidoscope

Becoming Human

Τα lives μέσα σε αυτό το σκηνικό ήταν συγκλονιστικά. Φταίει ο κόσμος, φταίει το περιβάλλον, φταίνε οι κανόνες, μπορεί.

Εμείς ξεκινήσαμε την πρώτη μέρα (Παρασκευή 12 Απριλίου) στις 2 το μεσημέρι με το live των νεοϋορκέζων MSMR και πραγματικά μείναμε άφωνοι, όπως και οι ίδιοι, οι οποίοι έπαιζαν για πρώτη φορά στο φεστιβάλ και δε μπορούσαν να κρύψουν τη χαρά τους (ούτε εμείς). Η τραγουδίστρια Lizzy Plapinger ήταν υπέροχη τόσο φωνητικά όσο και εμφανισιακά.

MSMR

Επόμενος ο Aloe Blacc με τη γνωστή του επιτυχία “I need a dollar” γέμισε το Mojave stage.

Aloe Blacc

Συνεχίσαμε στο Mojave με τους Άγγλους Bastille οι οποίοι υπηρέτησαν με συνέπεια τον pop-rock χαρακτήρα τους.

Bastille

Στη συνέχεια της μέρας έπαιξε η Ellie Goulding στο stage της Coachella όπου γινόταν το αδιαχώρητο και ήταν υπερβολικά δύσκολο να φτάσουμε κοντά οπότε αρκεστήκαμε στο να την ακούσουμε λίγο από μακριά, στη συνέχεια είδαμε τους Broken Bells, τον Woodkid και τον ξεσηκωτικό Girl Talk, ενώ ένα συγκρότημα που ανακαλύψαμε εκείνη τη μέρα ήταν οι Caravan Palace, εκ Παρισίων οι οποίοι μας ξεσήκωσαν με τους electro swing ήχους τους. Και όλα αυτά επειδή δε μας συγκίνησε ιδιαίτερα η επανένωση των Outkast #pestenamasfate.

Οι Caravan Palace ήταν για εμάς η έκπληξη της βραδιάς

Τη δεύτερη μέρα (Σάββατο 13 Απριλίου) γινόταν το αδιαχώρητο από καλλιτέχνες. Θέλαμε να τους δούμε όλους. Δυστυχώς ήταν έτσι φτιαγμένο το πρόγραμμα που αν θέλαμε να δούμε κάτι από όλα θα έπρεπε να τρέχουμε από stage σε stage. Και έτσι κάναμε.

Πρώτο συγκρότημα της μέρας ήταν οι CHVRCHES στο Outdoor Stage, οι οποίοι είχαν σκαρφαλώσει στο 11 της φετινής #blogovision και ανυπομονούσα να τους δω καθώς όλοι μιλάνε για το πλέον υποσχόμενο συγκρότημα, αλλά δυστυχώς με άφησαν ανικανοποίητη. Δε μου άρεσαν ούτε σκηνικά αλλά κυρίως η τραγουδίστρια η οποία δεν έλεγε και πολλά φωνητικά. Ήταν όλο λίγο meh. Το κοινό βέβαια αρκετά ένθερμο, κυρίως με την τραγουδίστρια.

Η τραγουδίστρια των CHVRCHES είχε αρκετούς φαν αν και ήταν μαγκωμένη σε όλο το live.

Επόμενη στάση μας το Coachella Stage με τον Kid Cudi και αμέσως μετά με τους MGMT, οι οποίοι μπορεί να κατηγορήθηκαν ότι ο τελευταίος τους δίσκος ήταν αποτυχία αλλά έπαιξαν τις παλιές τους επιτυχίες από τον “Oracular Spectacular” και το κοινό χόρευε σαν τρελό ενώ το λάιβ τους συνοδευόταν από φοβερά ψυχεδελικά βιντεάκια πίσω από τη σκηνή.

MGMT show

Είχε ήδη αρχίσει να νυχτώνει και οι φοίνικες να φωτίζονται διάφορα χρώματα όταν στην Outdoor stage είχε βγει η Lorde. Μέτρα μακριά αχνοφαινόταν από τα video walls δεξιά και αριστερά από τη σκηνή αλλά υπήρχε τόσος πολύς κόσμος που το να φτάσεις κοντά για να την δεις ήταν επιστημονική φαντασία. Ξεκίνησε δυνατά με την επιτυχία της “Royals” το οποίο ακούσαμε και χορέψαμε και συνεχίσαμε την πορεία μας προς τη διπλανή Coachella stage για τους Foster the People όπου λόγω του συνωστισμού στη Lorde είχαμε άπλετο χώρο να χορέψουμε. Πριν τελειώσει το live τους φύγαμε σχεδόν τρέχοντας προς την αναπάντεχη έκπληξη του φεστιβάλ, τους Pixies, όπου η συμμετοχή τους ανακοινώθηκε τις μέρες του φεστιβάλ και έπαιξαν «σφήνα» στη Mojave. Ο κόσμος πολύς και το συγκρότημα επιβεβαίωσε τους φανς οι οποίοι στριμώχτηκαν στη σκηνή για να ακούσουν τα νέα τους κομμάτια αλλά και παλιά κομμάτια όπως τα κλασικά “Where Is My Mind?”, και “Caribou” όπου πραγματικά έγινε χαμός!!

Τρισευτυχισμένοι γυρίσαμε πίσω στο Coachella Stage για τους Queens of the Stone Αge οι οποίοι ξεκίνησαν δυνατά με το “No One knows” με αποτέλεσμα να τρέχει κυριολεκτικά ο κόσμος προς τη σκηνή ενώ είπαν όλα τα κλασικά τους κομμάτια όπως το "Go With The Flow", "Little Sister", και το "Feel Good Hit of the Summer". Όλοι το απόλαυσαν μέχρι τις 22:20 όπου σχεδόν όλο το φεστιβάλ βρέθηκε στη σκηνή για τον Pharrel. Δεν είχα ιδέα το πόσο πολύ τρελαίνονται οι αμερικάνοι με τον Pharrel Williams. Όλοι γύρω μου ήξεραν κάθε λέξη από τα τραγούδια του - παλιά και καινούργια- ενώ υπήρχε τρομερή ενέργεια στο κοινό, παρόλο που ο Pharrel με το που βγήκε στη σκηνή δήλωσε ότι είναι κρυωμένος και δε μπορεί να αποδώσει το 100% των φωνητικών του δυνατοτήτων. Μέσα στον παροξυσμό του κοινού και μέσα στη σκόνη της ερήμου, ξεχώριζε το τεράστιο καπέλο του Pharrel και οι «καλεσμένοι» του μεταξύ των οποίων οι Nelly, Busta Rhymes, Snoop Dogg, Diddy. Φυσικά και είπε το Get "Lucky", ενώ έκλεισε με το "Happy".

Ο Pharrel και το καπέλο του

Η μέρα έκλεισε με τους MUSE οι οποίοι ήταν και οι headliners της βραδιάς, ναι μάζεψαν κόσμο, ναι ήταν πολύ καλοί αλλά ο παλμός τους δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον πανικό που είχε προκαλέσει η εμφάνιση του Pharrel.

Τελευταία μας μέρα η Κυριακή 13 Απριλίου ξεκινήσαμε με την performance των STRFKR, οι οποίοι είχαν ολόκληρο team να ντύνεται, να γδύνεται, να κάνει stage diving. Το electro-trio από το Portland μας έδωσε ένα οπτικοακουστικό θέαμα πέρα των προσδοκιών μας.

Stage diving από τους STRFKR

Παλαιστές του sumo κάνουν stage diving

Ακούσαμε λίγο τους Neutral Milk Hotel και τον Aluna George και τον Big Gigantic στη Sahara, μία τεραστίων διαστάσεων σκηνή με οθόνες ψηλά σε όλο το μήκος και φοβερό οπτικοακουστικό θέαμα. Ο Big Gigantic ήταν περίπου την ίδια ώρα με τη Lana Del Rey και όλος ο κόσμος είχε μαζευτεί εκεί (η Lana ξεκίνησε με το νέο της κομμάτι "West Coast") και το κοινό τρελαινόταν, γι’ αυτό κι εμείς τους αφήσαμε να τρελαθούν με την ησυχία τους και πήγαμε για χορό στον Big Gigantic που είχε λιγοστό κόσμο αλλά ήταν πάρα πολύ καλός. Dance μουσική, πολύς χορός.

Big Gigantic στο Sahara Stage

Ο Big Gigantic μίξαρε και το “I need a dollar” βγάζοντας μια ολόκληρη φιλαρμονική ορχήστρα στη σκηνή…

(παιδιά όσοι ήσασταν στη Lana del Rey, λυπάμαι, χάσατε)

Πριν καλά-καλά τελειώσει η Lana Del Rey, είχε ήδη ξεκινήσει ο Beck και βρισκόμασταν μπροστά-μπροστά στην κεντρική σκηνή για τους μεγάλους headliners της βραδιάς. O Beck πολύ καλός και πολύ επικοινωνιακός με το κοινό. Μας διηγήθηκε την πρώτη χρονιά που έπαιξε στο Coachella, που ήταν και η πρώτη χρονιά του φεστιβάλ, το 1999 συγκεκριμένα, όταν τον πήραν τηλέφωνο για να τραγουδήσει σε ένα νέο φεστιβάλ στη μέση της ερήμου… τότε μάζευε περίπου 1000 άτομα.. Έτσι ξαναβρέθηκε στο φεστιβάλ μετά από 15 χρόνια και τα δωσε όλα.

Ο Beck σε τρελά κέφια

Δεν ήταν μόνο ακουστικό το θέαμα του Beck αλλά είχε προετοιμάσει και videoart

Και τέλος, το highlight της βραδιάς. Ή και του φεστιβάλ. Οι Arcade Fire. Η ενέργειά τους φοβερή και το δέσιμο της μπάντας φάνηκε πάνω στη σκηνή. Τραγούδησαν όλα τα γνωστά τους κομμάτια, ξεπέταξαν πρώτο-πρώτο το "Reflector", για να μπορέσουν να απολαύσουν το υπόλοιπο setlist και εμείς και αυτοί, και για να μην αφήσουν το κοινό να ανυπομονεί για το εμπορικό τους κομμάτι, την επιτυχιούλα. Ο τραγουδιστής υπέροχος, το ίδιο και η Régine Chassagne. Η «έκπληξη» της βραδιάς ήταν η είσοδος της Debbie Harry στη σκηνή όπου ερμήνευσε το "Heart Of Glass" μαζί με τη Regine. Δυστυχώς οι κανόνες είναι κανόνες για το Coahella και όταν το ρολόι έδειξε 00:10 τα μικρόφωνα έκλεισαν μα το κοινό δεν έλεγε να φύγει. Θέλαμε κι άλλο, το ίδιο και οι Arcade. Με μία ντουντούκα λοιπόν, ο Win Butler συνέχιζε να τραγουδάει το "Wake Up" (το τελευταίο κομμάτι του setlist) και η φωνή του ενώθηκε με το κοινό μέχρι που μας έδιωχναν οι υπεύθυνοι καθαριότητας..

Όπως και να έχει το φεστιβάλ έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο και στο άκουσμα “Coachella see you next year!” εμείς ξέραμε ότι είναι πολύ δύσκολο να ξαναβρεθούμε εκεί, μα δε μας ένοιαζε γιατί μας γέμισαν τόσο πολύ αυτές οι τρεις μέρες που θα το κρατάμε σαν μοναδική εμπειρία ζωής. Εξάλλου, μερικά πράγματα ίσως αξίζει να τα κάνεις μόνο μία φορά.