Πέρυσι το καλοκαίρι είχα την τύχη να είμαι η υπερτυχερή του MTVGreece που κέρδισε το μαγικό εισιτήριο για τη συναυλία του Robbie Williams στο Wembley στο Λονδίνο.
Ήταν άλλη μία κανονική μέρα στη δουλειά (εντάξει ήταν Ιούνιος, ήταν Παρασκευή, μια χαρά δηλαδή)αλλά ένα τηλέφωνο θα τα άλλαζε όλα. Χτύπησε το τηλέφωνο και ένα άγνωστο πρόσωπο στην άλλη γραμμή μου ανακοίνωνε ότι την επόμενη μέρα (Σάββατο) θα βρισκόμουν στο Λονδίνο, θα έμενα σε φοβερό ξενοδοχείο και θα έβλεπα τον Robbie Williams στη συναυλία του στο Wembley.
Ήταν άλλη μία κανονική μέρα στη δουλειά (εντάξει ήταν Ιούνιος, ήταν Παρασκευή, μια χαρά δηλαδή)αλλά ένα τηλέφωνο θα τα άλλαζε όλα. Χτύπησε το τηλέφωνο και ένα άγνωστο πρόσωπο στην άλλη γραμμή μου ανακοίνωνε ότι την επόμενη μέρα (Σάββατο) θα βρισκόμουν στο Λονδίνο, θα έμενα σε φοβερό ξενοδοχείο και θα έβλεπα τον Robbie Williams στη συναυλία του στο Wembley.
Πάγωσα, τσιμπήθηκα και αφού βεβαιώθηκα ότι δεν ονειρευόμουν, κατάφερα να ψελλίσω:
"-Πλάκα μου κάνετε". (Έπαιρνα όρκο ότι ήταν φάρσα από κάποια ραδιοφωνική εκπομπή). Αφού πείστηκα κάπως και αποφάσισα πως αν είναι ψέμα είχα ήδη ψαρώσει δέχτηκα το δώρο μου και γύρισα σπίτι τρέχοντας για να πακετάρω (πως θα με έβλεπε ο Robbie..!)
Σάββατο πρωί ήμουν στο αεροδρόμιο με την αδερφή μου (ναι, το εισιτήριο ήταν για 2 άτομα!!!) και δύο εισιτήρια της British Airways στο χέρι.
Είχα ξαναπάει Λονδίνο αρκετές φορές οπότε ας πούμε ήξερα τα κατατόπια. Αλλά μέσα σε ένα 24ωρο τι να προλάβει κανείς? Γυρνάγαμε Αθήνα Κυριακή βράδυ.
Φτάσαμε το μεσημέρι και αφού βρήκαμε το (φοβερό) ξενοδοχείο μας στο Russel Square, βολτάραμε στην Oxford Street μέχρι να φτάσει η ώρα για τη συναυλία στο Wembley.
Παίρνοντας το μετρό, φτάσαμε πολύ εύκολα στο Wembley. Πολύς κόσμος όπως ήταν άλλωστε φυσικό κατευθυνόταν στο στάδιο από την έξοδο του μετρό. Κάναμε μία βόλτα χαζεύοντας το στάδιο (πρώτη φορά βλέπεις, οπότε ήταν και αξιοθέατο για μας) και πήραμε τα μαγικά χαρτάκια εισόδου μας, τα οποία μας περίμεναν στο ταμείο της Sony Music.
Βρήκαμε τις θέσεις μας και περιμέναμε για τους Olly Murs, τους support της συναυλίας. Ξεκίνησαν χωρίς καμία καθυστέρηση στην προγραμματισμένη ώρα και ήταν πολύ καλοί. Μας ζέσταναν για να υποδεχθούμε τον Robbie.
Το στάδιο ήταν γεμάτο! O κόσμος υπολογίστηκε ότι ξεπέρασε τους 90,000 θεατές. Ο Robbie βγήκε μέσα από ένα σκηνικό από καπνούς και πυροτεχνήματα που μας προκάλεσε γαργαλητό στο στομάχι. Ήταν η πιο υπερπαραγωγή συναυλία που θα βλέπαμε ποτέ μας; Δεύτερο κομμάτι το "Let me entertain you" και έγινε χαμός! Είχε αρχίσει να σουρουπώνει (29 Ιουνίου, στις 9 νυχτώνει στο Λονδίνο) και τότε άναψαν φώτα και η σκηνή έγινε ακόμα πιο επιβλητική. Η χρυσή προτομή του Robbie φωτίστηκε και κόκκινες και κίτρινες κορδέλες πετάχτηκαν στον αέρα. Δεν έφτανε όμως η χρυσή προτομή ξαφνικά εμφανίστηκε στη σκηνή ένα (ακόμα) ασημένιο πρόσωπο του Robbie το οποίο εμφανίστηκε μέσα από μπαλόνια και με μια σκάλα ο ίδιος ο Robbie σκαρφάλωνε πάνω. Φωτιές, νερά, φώτα, μπαλόνια, κορδέλες, δε χρειαζόταν κάτι άλλο. Στο τέλος, τραγουδώντας το "Feel" ανέβασε μία τυχερή από το κοινό και της το τραγούδησε κάνοντας τις υπόλοιπες να τη μισήσουν. Τελευταίο τραγούδι το "Angels" και πήραμε (εμείς και άλλοι 90,000) το δρόμο της επιστροφής..
Τέλειος performer, τέλεια οργάνωση (πολλή αστυνομία, ΜΟΝΟ πλαστικά μπουκάλια μπύρας, αυστηρός έλεγχος στην είσοδο, όλα αυτά που συμβαίνουν σε τέτοιου είδους μεγάλες συναυλίες) και φαντασμαγορικό show.
Δεν είναι ο τραγουδιστής με την ονειρική φωνή. Αλλά είναι ο Robbie Williams, ο μόνος που έμεινε τόσα χρόνια στο προσκήνιο μετά τους Take That, με έναν δικό του ξεχωριστό και παράξενο χαρακτήρα και που τόσα χρόνια μας κάνει να ονειρευόμαστε με τα τραγούδια του.
Ήταν αναμφισβήτητα μία από τις ωραιότερες εμπειρίες της ζωής μου.